Dalmatië!

Het is weer zwoegen. Klauterend over rotsjes, langzaam lopend over losse stenen en kruipend onder laaghangende takken van dikke groene pijnbomen. “Is het nog ver?” vraagt Jan achter me, met een zucht. We zijn op weg naar een verborgen strandje in de buurt van Makarska. Op het internet vond ik informatie over hoe je er kunt komen en op mijn navigatieapp staat een dun zwart lijntje getekend wat we volgen: het pad. Maar echt een pad is het niet te noemen op dit moment. We stuntelen nog een eindje door en dan bereiken we het échte pad: een fraai grindpad met hier en daar wat stenen. Dat lijkt er meer op! We lopen nu in een stuk lekkerder tempo richting het beloofde verborgen snorkelparadijsje. Aan onze linkerhand staan groene pijnbomen en zien we in de verte grijze granieten bergen de lucht in steken. Aan onze rechterhand duikt een steile klif vol cactussen met knalroze vruchten de diepte in, met daar beneden het lonkende blauwe water. Zelfs vanaf deze hoogte kunnen we de zeebodem zien in de turkooizen rand waar het water contact maakt met de rotsen.
Enthousiast lopen we door over het pad als daar ineens het strandje zich laat zien: kalm helder water, geen mens te bekennen en daarom vissen des te meer!

Op woensdag zwaaien we vaarwel naar Bosnië en Herzegovina en rijden we voor de tweede keer deze reis Kroatië binnen. We verkennen Dalmatië, in het zuiden van het land.
Bochtige bergpassen maken plaats voor kronkelende kustwegen. We rijden door schattige kleine kustdorpjes, langs hellingen waar cipressen hoog de blauwe lucht in steken en we hebben continu de sprankelend blauwe Adriatische zee in ons vizier. 
Onze eerste stop is Dubrovnik. We struinen door haar ontelbare kleine straatjes, steegjes, trappen en kades. Het is een ontzettend sfeervolle historische stad en in het oude centrum is veel gebleven zoals het al eeuwen is. Dat alleen is al voldoende om veel toeristen te trekken, maar sinds er delen van de serie ‘Game of Thrones’ zijn opgenomen, is de stad nog meer in trek.
Waar we ons in Bosnië en Herzegovina op sommige plekken bijna de enige toeristen voelden, komt hier de ene cruiseschiptourgroep na de andere voorbij gelopen. Allen met een audiogids in de oren of achter een gids aan met een paraplu omhoog gestoken.
Het is een komisch gezicht als twee groepen elkaar kruisen en stiekem fantaseer ik over mensen die per ongeluk overlopen van de ene naar de andere groep en straks bij het verkeerde schip aan boord willen gaan. Er liggen er drie aangemeerd in de haven waar ons appartement op uitkijkt.
Het cruiseschippubliek wordt afgewisseld met Game of Thrones-fanaten, die met kostuums en zwaarden scènes uit de serie naspelen.

Na Dubrovnik volgen we de kust naar het noorden. Een vast plan is er niet, maar we willen graag op mooie plekjes snorkelen. Vanuit de auto zien we regelmatig een idyllisch strandje, waar we vervolgens proberen te komen. Achterin de auto liggen de snorkelspullen klaar en als we dan genoeg visjes hebben gezien, rijden we weer verder. Op naar de volgende stek!
Bij Makarska gaan we op zoek naar een afgelegen strandje waar volgens de informatie op het internet goed te snorkelen moet zijn. Het is een uur lopen vanuit ons appartement en om elf uur in de ochtend moeten we uitchecken. Vroeg op dus en lopen maar!
Vanuit de haven volgen we een zwart lijntje op de kaart van mijn navigatieapp. Aanvankelijk is het een duidelijk uitgesleten pad, maar al gauw wordt weer erg veel klauteren. Nu stond er online wel het een en ander over de wat moeilijke begaanbaarheid van het paadje naar het strandje, maar ik zag ook foto’s van mensen op het strandje met parasols en opblaasbeesten in het water. Zó moeilijk kan het dus niet zijn had ik geredeneerd. Als we een paar meter omhoogklimmen vanuit het struikgewas, komen we echter bij het bedoelde pad en vervolgen we zonder veel gedoe onze weg naar ons doel: een prachtig strandje, met hoge kliffen aan haar flanken en helder water in haar baai. Door het vroege uur is er verder niemand, wat het extra speciaal maakt. We duiken joelend het water in en zien grote scholen vissen aan ons voorbijtrekken.

Vanuit Makarska trekken we door naar Zadar, waar ik twee mooie duiken maak. De eerste duik is op het wrak van de Ledenik die gezonken is in 2008. Een wrakduik is altijd erg mysterieus. Het schip, de touwen, katrollen, instrumenten, lading en reling zijn allemaal bedekt met een dikke laag alg, sponsen en stukjes zacht koraal. Het donkerblauwe water laat op de diepte van zo’n vijftien tot twintig meter minder licht door en er staat een lichte stroming waardoor allerlei losgeraakte plukjes het zicht iets vertroebelen. Het draagt allemaal bij aan de sfeer: spannend, maar leuk. Spookachtig, maar sierlijk.
De tweede duik is in een ondiepe lagune bij een van de eilandjes die bij de archipel van Zadar horen. Gele zachte koralen en kokersponzen bedekken de rotsjes onder water. Kleurrijke lipvisjes duiken tussen de spleten door en in de gaten van de rotsjes zien we een dikke kongeraal en een octopus. Tegen het einde van de duik zie ik de duikgids héél voorzichtig een klein stukje zeewier verplaatsen. Hij wenkt ons één voor één om dichterbij te komen en geduldig wacht in mijn beurt af. We zijn met vier duikers, dus lang hoef ik niet te wachten. Ik kijk in de richting waarin hij wijst en zie dan een zeepaardje! Ongelooflijk goed gecamoufleerd lijkt het net een stukje zeewier, maar je herkent hem aan zijn gekromde rug en typische snuitje. Wat een fantastische vondst!

Terug op het droge maken we plannen voor de komende dagen. We zijn nog niet uitgesnorkeld, dus zetten we koers naar het eiland Krk en het schiereiland Istrië!