Eilandhoppen!

Ik sta op de voorplecht van een piratenschip en kijk langs het kraaiennest af naar een raket en de Eiffeltoren. Jan is net uit een spookhuis-escaperoom ontsnapt en twee kinderen gieren van de pret op een gigantische wipwap die in de slotgracht staat van een oosters paleis.
We lopen door het ‘Eiffeli Torn Ja Seikluspark’ op Hiiumaa, een psychedelische combinatie van absurdistische kunst en een speeltuin.

Maandag worden we wakker in een grauw Tallinn, maar ondanks de sombere weersvoorspellingen trekt het grijze wolkendek open en kunnen we zonder al te veel nattigheid de stad verkennen.
We lopen over middeleeuwse stadsmuren, beklimmen de vestingstorens en genieten van de ontspannen sfeer in de stad.
Halverwege de middag hebben we genoeg van de stad gezien en besluiten we de auto te pakken en naar het Lahemaa nationaal park te rijden.
We wandelen over een plankenpad door een uitgestrekt moerasgebied, waar honderden vennetjes in liggen. We zijn blij met de planken over de drassige grond, want ik vermoed dat we zonder planken tot onze knieën in de blub zouden zakken.
Ook in dit gebied kunnen we zwemmen en deze keer hebben we wél aan een zwembroek en een handdoek gedacht! Aangezien de middag al bijna ten einde is zijn we de enigen nog bij het ven en dat maakt het zwemmen in deze uitgestrekte natuur nog bijzonderder.
Na dit natuurbad rijden we door naar het meest noordelijke puntje van Estland. Een dunne reep land strekt de zee in en het strand is bezaaid met gladgesleten rotsblokken die glanzen in de laagstaande zon. Aan beide kanten van deze landtong rollen golven ritmisch het strand op en zwermen kleine vogeltjes doen zich tegoed aan al wat het water met zich mee voert.

Dinsdag verlaten we Tallinn en varen we met de veerboot naar Hiiumaa, een van de eilanden aan de westkust van Estland.
In de Baltische staten heerst het allemansrecht; je mag op de meeste plekken vrij kamperen. De RMK – de plaatselijke natuurbeheerder – accommodeert dat ook fantastisch. Er zijn veel aangewezen wildkampeerplekken met picknicktafels en composttoiletten, en die liggen over het algemeen op prachtige locaties.
Wij houden wel van een gratis slaapplaats in de natuur, dus parkeren we ons huisje op wielen in een mooi bos aan de rand van de zee, waar het heerlijk ruikt naar dennenbomen en kampvuurtjes.
We zien de zon zakken in de golven en lezen online dat er kans is op noorderlicht! Enthousiast zet ik een wekker voor half twee ’s nachts, waar de voorspelling de meeste kans geeft, maar helaas. Na bijna een uur blauwbekken op een donker strand blijft de hemel zoals ze is: met sterren bezaaid en met een mooie wassende halve maan boven de horizon, maar zonder het kleurenspektakel van het noorderlicht.

Woensdag staan we ietwat gebroken op maar gaan we met frisse moed het eiland verkennen. We beginnen met een bezoekje aan een zestiende-eeuwse vuurtoren die nog steeds in gebruik is en rijden dan naar de ‘Eiffeltoren’. Een lokale kunstenaar heeft een knotsgek attractiepark in elkaar getimmerd, vol maffe gebouwen, etalagepoppen in vreemde kleding, autowrakken vol graffiti, een piratenschip, een raket, een paleis met ronde koepels en een houten replica van de Eiffeltoren. Het is en beetje een mengelmoes van een fantastische kinderdroom waarin je vanuit je slaapkamerraam met een glijbaan naar beneden kunt en een verwarrende koortsdroom waarin niets is wat het lijkt en alle perspectieven uit verhouding zijn getrokken.
We vermaken ons best in deze psychedelische speeltuin, maar ik kan me niet voorstellen dat het heel veilig is allemaal.
Met een laatste blik op een eenhoorn verlaten we deze bijzondere plek en bezoeken we nog een vuurtoren alvorens het tijd wordt voor koffie en hardlopen. Ik volg een trainingsschema en ook voor deze vakantie zijn de hardloopschoenen mee m’n tas in gegaan.
Jan doet wat boodschappen en als ik langs een mooie zwemplek ren, app ik hem die lokatie door. Na m’n hardlooprondje plonzen we lekker het frisse water in en zien we voor het eerst visjes zwemmen. Hebben we die duikbril en snorkel toch ook niet voor niets meegenomen!
We drogen ons af en rijden naar de haven, waar we het laatste kaartje voor de laatste boot van vandaag naar Saaremaa boeken, nog een eiland aan de westkust.
Ook hier zetten we de daktent op een wildkampeerplaats en na enkele potjes Boonanza (die Jan allemaal wint), duiken we ons nestje in.

Vandaag verkennen we Saaremaa! We starten vandaag nogmaals met hardlopen en zwemmen (ook Jan heeft een trainingsschema), en na een ontbijtje trekken we eropuit. Eerste stop zijn de kliffen van Panga, die wel leuk zijn, maar niet spectaculair. Daarna naar de hoofdstad van het eiland, Kuressaare, waar we het kasteel bezoeken. Van Kuressaare naar een krater van een meteorietinslag! Je zou het op het eerst oog niet zeggen, maar dit is dus niet zomaar een groen, drabbig vijvertje! Wetenschappers zijn het nog niet eens over wanneer de meteoriet precies is ingeslagen, maar dat deze kuil in de aarde door een buitenaardse bal metaal is veroorzaakt staat buiten kijf.
Inmiddels is de middag al bijna om en we besluiten het eiland te verlaten. Er is nog veel moois te zien hier, maar we willen graag nog richting Litouwen, en we hebben de auto nog maar een paar dagen.
Via de kliffen van Üügu op Muhu rijden we naar de haven, waar we ons diner koken in de kampeerkeuken op de parkeerplaats van de veerboot.
Op het vaste land parkeren we nog eens op een plekje van de vrienden van de RMK waar we in slaap worden gesust door honderden krekels en maken we plannen voor morgen.