Grensoverschrijdend fietsen!

Langzaam zwoeg ik de heuvel op. Een berg kan je het niet noemen, maar voor mijn Nederlandse fietsbenen die toch voornamelijk vlakke wegen gewend zijn, is het toch even flink inspannen.
We rijden Venlo uit en natuurgebied ‘de Groote Heide’ in. Nog twee bochten, nog één..
‘Ik zie de grenspaaltjes!’, hoor ik Jan achter me roepen. En warempel, aan het einde van het fietspad staan een paar paaltjes op een rij, met een duidelijke lijn vierkante straatstenen in het asfalt gelegd. We rijden over de streep, Duitsland binnen. De Schelde-Rhein route zit er op.

Vandaag pakken we voor de laatste keer een zeiknatte tent in en klimmen we weer in het fietszadel. Een kort smal bospaadje vol hobbels en wortels leidt ons terug naar de officiële route, en we volgen wederom de bordjes.
De eerste kilometers zijn weer langs akkers. Doorgeschoten asperges, prei, aardappelen en wortels. De wortels worden net geoogst en de hele weg ruikt heerlijk.
We halen ontbijt in Maasbree bij een supermarkt en koersen door naar ons einddoel: de Duitse grens.
We rijden langs kastelen, landhuizen en villa’s. Dorpjes met lage boerderijen, schuren met vervallen en groenbemoste daken vol gaten en weilanden met paarden en veulens.
De omgeving is wederom prachtig en wederom heel anders van sfeer dan de vorige etappes van de route. Het doet een beetje Ardens aan, of toch in ieder geval voelt het anders dan thuis.
Bij Blerick volgen we de Maas, en we kunnen het niet laten even naar de oever te lopen en onze voeten in het water te steken.
Dan steken we de brug over de Maas over en rijden we zomaar Venlo binnen, langs het station en een heuvel op.
De bordjes blijven ons leiden, en we rijden Venlo weer uit, een natuurgebied in en dan eindelijk zijn we aan de grens met Duitsland.
We kunnen hier verder fietsen, helemaal naar de Rijn bij Duisburg. Het is per slot van rekening niet voor niets de Schelde-Rhein route. Duisburg en de oever van de Rijn zijn nog zo’n ruime 60 kilometer verder, dus die bewaren we voor een volgende keer. Wel fietsen we nog een kleine drie kilometer Duitsland in, richting het Sloss Krickenbeck aan de Krickenbecker Seen. Het kasteel is helaas dicht maar de meren zijn prachtig. We dippen onze voetjes nog éénmaal in het water en fietsen dan naar het station. De trein naar Eindhoven staat te wachten, en ons avontuur is voorbij. We hebben de afgelopen dagen ruim 350 kilometer gefietst, door drie Nederlandse provincies, een klein stukje door België en een paar kilometer door Duitsland. Een heuse internationale fietsreis dus! Geoefende fietsfanaten zullen deze afstand vast in drie, twee of zelfs in één dag fietsen, maar voor ons was het op deze manier een perfect avontuur. Het was voldoende uitdagend zonder te veel oncomfortabel afzien. En het belangrijkste: we hebben ontzettend genoten!