Langzaam zwoeg ik de heuvel op. Een berg kan je het niet noemen, maar voor mijn Nederlandse fietsbenen die toch voornamelijk vlakke wegen gewend zijn, is het toch even flink inspannen.
We rijden Venlo uit en natuurgebied ‘de Groote Heide’ in. Nog twee bochten, nog één..
‘Ik zie de grenspaaltjes!’, hoor ik Jan achter me roepen. En warempel, aan het einde van het fietspad staan een paar paaltjes op een rij, met een duidelijke lijn vierkante straatstenen in het asfalt gelegd. We rijden over de streep, Duitsland binnen. De Schelde-Rhein route zit er op.
Categorie: Verhalen Schelde Rhein
Tot zo ver ik kan kijken is het groen. Een enorm groen veld vol groene planten die tot heuphoogte groeien, een grote groene boom in het midden en een groene bosrand achterin. Kleine smalle paadjes kronkelen door het veld en als ik m’n voeten volg zie ik nog meer kleuren. Paarse bloemen waar hommels omheen zoemen, gele bloemen waar vlinders de nectar uit slurpen en hier en daar een spatje wit, roze en oranje.
Ons tentje staat te midden van al deze natuurpracht en het is lang geleden dat ze op zo’n adembenemend mooie plek heeft gestaan.
De mist trekt langzaam op uit de bossen waar we doorheen fietsen. De opkomende zon schijnt bleek tussen de bomen en struiken door en vogels ontwaken overal om ons heen. Lakenvelderkoeien staan in een groepje bij elkaar in een weiland waar dauw als een dampige deken over de grassprieten ligt.
We zijn weer vroeg vertrokken op deze prachtige ochtend, en dat is ontzettend genieten!
In alleen mijn fietsbroek en sportbeha loop ik over het bruggetje. Onder de brug stroomt een meanderend riviertje en aan de oever is een groene weide waar een klein groepje jeugd op handdoeken ligt te zonnen. Op mijn blote voeten klim ik over de railing van de brug. Nog even houd ik vast en dan zet ik me af. Een tel later plons ik het verfrissende water in. Er gaat niets boven zwemmen in buitenwater!
Het dondert, gromt, knettert en knalt. De lucht kraakt als een laken dat doormidden wordt gescheurd en dikke regendruppels kletteren als mitrailleurschoten op het dak. Door het dunne tentdoek heen zien we flits na flits. Een onweersbui raast met oorverdovend kabaal over onze camping en terwijl we schuilen in ons kleine tentje leest Jan voor uit ‘De Kraamhulp’ van Ester Verhoef, het perfecte enge verhaal bij dit spannende weer.
We fietsen over een smal dijkweggetje precies tegen de wind in. Links en rechts naast ons strekt het Zeeuwse land zich in vijftig tinten groen als een lappendeken uit, zo ver we kunnen kijken. Weilanden met schapen en paarden, akkers met aardappelen en fruitboomgaarden waar de bomen zó vol appels en peren hangen dat de takken buigen onder het gewicht. Vandaag zijn we gestart met de Schelde-Rhein route en de eerste kilometers zijn meteen fantastisch!